Poszukując definicji rusztowania można zajrzeć do kilku źródeł, ale jedno co spaja większość przedstawionych wyjaśnień, to tymczasowość konstrukcji. Rusztowania jednocześnie nie traktuje się jako obiektu budowlanego, bo jego elementy nie spełniają definicji wyrobu budowlanego, podanej w ROZPORZĄDZENIU PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r., ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych. Zgodnie z nią „wyrób budowlany” oznacza każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu trwałego wbudowania w obiektach budowlanych lub ich częściach, którego właściwości wpływają na właściwości użytkowe obiektów budowlanych w stosunku do podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych. Elementy rusztowania takiemu trwałemu wbudowaniu w obiekt budowlany nie podlegają.
Wg ZALECENIA Nr 175 MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY dotyczącego bezpieczeństwa i zdrowia w budownictwie (1 czerwca 1988 r.) oraz KONWENCJI Nr 167 MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY dotyczącej bezpieczeństwa i zdrowia w budownictwie (11 stycznia 1991 r.), „rusztowanie” oznacza każdą tymczasową konstrukcję, zamocowaną, zawieszoną lub ruchomą, a także części ją podtrzymujące, która jest używana do utrzymywania pracowników i materiałów lub do uzyskania dostępu do każdej takiej konstrukcji, która nie jest jednak „urządzeniem dźwigowym” (stacjonarnym lub ruchomym urządzeniem używanym do podnoszenia lub opuszczania osób lub ładunków).
Tymczasowość konstrukcji podkreślono również w Wielkim słowniku języka polskiego Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, gdzie „rusztowanie” to tymczasowa konstrukcja z belek, rur i podestów ustawiona wzdłuż ścian budynku, w celu wykonywania prac remontowo-budowlanych.
Kolejne dwa źródła mówią o prowizorycznej konstrukcji. Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego podaje, że „rusztowanie” to prowizoryczna konstrukcja pomocnicza, drewniana lub stalowa, stawiana przy wznoszeniu budowli, służąca robotnikom do poruszania się i pracy na wyższych kondygnacjach budynku, do składania materiału itp., również jako oparcie deskowania do sklepień lub konstrukcji żelbetowych. Natomiast wg Słownika języka polskiego PWN pod red. J. Bralczyka „rusztowanie” to prowizoryczna konstrukcja z drewna lub rur stalowych, ułatwiająca wznoszenie lub remont budowli. W pierwszym z tych słowników można jeszcze znaleźć inną ciekawą definicję rusztowania, która w dzisiejszych czasach nie ma już racji bytu, a mianowicie, że „rusztowanie” to prowizoryczne podwyższenie, podium z desek, zwłaszcza: podium służące za miejsce publicznych egzekucji (przez ścięcie lub, rzadziej, przez powieszenie).
Z całej serii definicji związanej z konstrukcjami pozostaje jeszcze ta, znajdująca się w normie PN-ISO 6707-1:2008 – Budynki i budowle – Terminologia – Część 1: Terminy ogólne, wg której „rusztowanie” stanowi konstrukcję umożliwiającą robotnikom budowlanym dostęp do obiektu budowlanego oraz składowanie materiałów i wyposażenia.
Na koniec coś zupełnie odmiennego – definicja rusztowania znajdująca się w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 września 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz.U. 2003 nr 178 poz. 1745): jeżeli mówimy o „maszynie” – należy przez to rozumieć wszelkie maszyny i inne urządzenia techniczne, narzędzia oraz instalacje użytkowane podczas pracy, a także sprzęt do tymczasowej pracy na wysokości, w szczególności drabiny i rusztowania.